Το Τέλος

Η προηγούμενη Τετάρτη ήταν το τέλος του 2008 και παράλληλα το τέλος της θητείας μου, αφού εκείνη ακριβώς τη μέρα βγήκα σε άδεια απολύσεως.

Το τέλος του 2008...

Μιας χρονιάς που είδα τις σχέσεις μου με τους φίλους μου να αλλάζουν, είδα τους φίλους μου να αλλάζουν... Μιας χρονιάς που είδα να υπάρχουν στιγμές που δεν μπορούσα να πάω μπροστά, στιγμές που δε μπορούσα να κάνω αυτό που θέλω. Μιας χρονιάς που είδα (και, σας βεβαιώ, μου κακοφάνηκε) τα τελευταία δύο χρόνια τρελής πορείας μου να σταματούν. Μιας χρονιάς που είδα μέρες να χάνονται χωρίς να μου λένε γιατί, μιας χρονιάς που ένιωσα την απογοήτευση να έχεις τη διάθεση να κάνεις κάτι αλλά να μην έχεις κάποιον να σε ακολουθήσει ή να μη βρίσκεις συνθήκες κατάλληλες... Το τέλος μιας χρονιάς κατά τη διάρκεια της οποίας έμαθα να συνθηκολογώ, να κρύβομαι πίσω από την απάθεια και να διασχίζω μόνος μου αποστάσεις ατελείωτες.

Μιας χρονιάς που έμαθα να βρίσκω εναλλακτικούς τρόπους να σκοτώνω την ώρα μου, που πέρασα ώρες κενές, που έμαθα την αξία της φράσης "την παλεύω", που είδα πολλές ταινίες και διάβασα αρκετά βιβλία, που πέρασα πολλές ώρες βλέποντας ποδόσφαιρό και παίζοντας στοίχημα. Η προηγούμενη Τετάρτη ήταν το τέλος μιας χρονιάς που είδα την Έλενα να με στηρίζει αρχικά με ζήλο, μετά να μη με καταλαβαίνει, αργότερα να αδιαφορεί για μένα και τελικά να μένει δίπλα μου και όλα να ξαναστρώνουν. Το τέλος μιας κακής και δίσεκτης χρονιάς που η λέξη "τρέλα" ήταν μέσα σε αυτά που σκέφτηκα περισσότερες φορές από κάθε άλλη χρονιά. Το τέλος μιας χρονιάς που ενώ πέθαινε εγώ είδα την αισιοδοξία μου να επανέρχεται και γέλασα με το σποτάκι:

Το τέλος μιας χρονιάς που ενώ πέθαινε εγώ έκανα τα πρώτα βήματα προς την επόμενη περιπέτειά μου που λέγεται "(ωχ Παναγιά μου) ας βρω την πρώτη μου δουλειά". Το τέλος της χρονιάς που παραμέλησα όσο τίποτε άλλο το blog μου που σήμερα επανεκκινώ μέσα από αυτή την κατάθεση ψυχής.

Καλή μου χρονιά.