Stefanos' playground

Ένα blog που ψάχνει να βρει την ταυτότητά του...

Thursday, July 23, 2009

Spam Trap

The following chunk of text is meant to help an old friend get some results with his research. Please ignore.

------------------------------------------------------------------------------------

If you can read, write or have any kind of human like behavior don't use the following addresses:

bulal[at]email[dot]cs[dot]ucr[dot]edu
pikah@email.cs.ucr.edu
jogap[at]email[dot]cs[dot]ucr[dot]edu
cesud@email.cs.ucr.edu

------------------------------------------------------------------------------------

Cheers mak!

Tuesday, June 23, 2009

Lily Allen - The Fear



I want to be rich and I want lots of money
I don’t care about clever I don’t care about funny
I want loads of clothes and i want fuckloads of diamonds
I heard people die while they are trying to find them

And i’ll take my clothes off and it will be shameless
Cuz everyone knows that’s how you get famous
I’ll look at the sun and I’ll look in the mirror
I’m on the right track yeah I’m on to a winner

I don’t know what’s right and what’s real anymore
I don’t know how I’m meant to feel anymore
When do you think it will all become clear?
Cuz I’m being taken over by The Fear

Life’s about film stars and less about mothers
It’s all about fast cars concussing each other
But it doesn’t matter cause I’m packing plastic
and that’s what makes my life so fucking fantastic

And I am a weapon of massive consumption
And its not my fault it’s how I’m programmed to function
I’ll look at the sun and I’ll look in the mirror
I’m on the right track yeah we're on to a winner

I don’t know what’s right and what’s real anymore
I don’t know how I’m meant to feel anymore
When do you think it will all become clear?
Cuz I’m being taken over by The Fear

Forget about guns and forget ammunition
Cause I’m killing them all on my own little mission
Now I’m not a saint but I’m not a sinner
Now everything's cool as long as I’m gettin thinner

I don’t know what’s right and what’s real anymore
I don’t know how I’m meant to feel anymore
When do you think it will all become clear?
Cuz I’m being taken over by The Fear

Labels:

Friday, June 19, 2009

Presence in social media

Υπάρχει ένα θέμα που με απασχολεί τον τελευταίο καιρό και αφορά στην παρουσία και δράση ενός μεμονωμένου προσώπου στο ίντερνετ. Όντας παιδί του διαδικτύου και ασχολούμενος πλέον και επαγγελματικά με το χώρο, γνωρίζω καλά ότι η διαδικτυακή ύπαρξη και δράση τείνει να επισκιάσει ακόμα και αυτή την φυσική παρουσία μας. Blogger, WordPress, Facebook, Twitter, Flickr, LinkedIn, Friends Feed και δεκάδες ακόμα ηλεκτρονικές υπηρεσίες μας δίνουν τη δυνατότητα να επικοινωνήσουμε κάθε δράση μας, κάθε σκέψη μας και κάθε στιγμή μας. Ο αριθμός των ατόμων που ασχολούνται με το χώρο είναι τεράστιος και δυναμικά αναπτυσσόμενος. Εκτός από την απλή ηλεκτρονική παρουσία παρατηρεί κανείς επαγγελματική δραστηριότητα, από απλή αναφορά προσόντων μέχρι εκτεταμένη εκμετάλλευση του φαινομένου για στοχευμένο marketing.

Μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχω ασχοληθεί παρά μόνο περιστασιακά με αυτό το φαινόμενο. Ένα πέρασμα από το Facebook που διήρκεσε κάτι λιγότερο από ένα χρόνο και ένα υπάρχον προφίλ στο LinkedIn για επαγγελματικούς λόγους. Διατηρώ επίσης το παρόν blog από την εποχή που ήμουν στην Ισπανία (τότε το είχα αποκλειστικά για photo-sharing) το οποίο σπάνια ανανεώνω, ποτέ δε βελτιστοποιώ, ούτε διαφημίζω και τέλος σε καμία περίπτωση δεν έχει ενδιαφέρον και "καταναλώσιμο" περιεχόμενο.

Η ερώτηση είναι: "Έχει νόημα η αφιέρωση προσπάθειας και ωρών στη δημιουργία και συντήρηση μιας εκτεταμένης διαδικτυακής παρουσίας;"

Το πρώτο πρόβλημα που διαφαίνεται είναι η συνεχής ύπαρξη ενδιαφέροντος, "καταναλώσιμου" και ανανεούμενου περιεχομένου. Τέτοιου είδους περιεχόμενο αποτελεί το 60% της επιτυχίας της ηλεκτρονικής παρουσίας και είναι ανώτερο από οποιεσδήποτε ενέργειες SEO, marketing κτλ. Από τη μία, updates της λογικής "ξύπνησα/πάω στο θέατρο/κοίτα τι ωραία που πέρασα στο ταξίδι μου" δεν τα θεωρώ ούτε πρωτότυπα ούτε επιθυμητά. Επιπρόσθετα, δεν πρόκειται να τραβήξουν παρά μόνο το ενδιαφέρον των κοντινών φίλων, αν αυτοί πρώτον ασχολούνται και δεύτερον δεν έχουν μπουχτίσει ήδη. Από την άλλη, με τη σημερινή μορφή του ίντερνετ, original περιεχόμενο δε μπορείς να έχεις, παρά μόνο αν είσαι αυτός που καθορίζει τις εξελίξεις. Όλα τα άλλα είναι απλό broadcasting ή ακόμα χειρότερα αντιγραφή περιεχομένου. Η αλήθεια πάντως είναι ότι πάνω σε αυτό ακριβώς το broadcasting και networking έχουν στηθεί αυτοκρατορίες και μύθοι ολόκληροι γύρω από συγκεκριμένα πρόσωπα, brands ή εταιρείες. Αυτοκρατορίες και μύθοι που είναι ικανά να σε κάνουν να ζηλέψεις και να μπεις στη λογική της αναπαραγωγής τους.

Δεύτερο θέμα προς ανάλυση είναι ο χρόνος που θα χρειαστεί για τη δημιουργία και τη συντήρηση μιας τέτοιας e-παρουσίας. Η συμμετοχή ευρέως σε linking και broadcasting groups, ακόμα και αν αυτά άπτονται της πραγματικής απασχόλησης του καθενός έχει σαν αποτέλεσμα το ανελέητο spamming του χρήστη με περιεχόμενο αμφιβόλου ποιότητας και (σημαντικότερο) αμφιβόλου χρησιμότητας για τον ίδιο. Το φαινόμενο προσομοιάζει με εκείνο της κυριακάτικης εφημερίδας, που σου δημιουργεί τύψεις επειδή δε μπορείς να τη διαβάσεις ολόκληρη! Πώς θα με κάνει καλύτερο η ενημέρωση σχετικά με ό, τι έγινε, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, σε οποιοδήποτε επαγγελματικό χώρο, σήμερα; Πού βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ενημέρωση και το χάσιμο χρόνου; Τέτοια ερωτήματα είναι ενδεικτικά του προβληματισμού μου. Επιπλέον, ο χρόνος που θα αφιερωθεί στη συγκεκριμένη δραστηριότητα θα κοπεί ασφαλώς από τη φυσική παρουσία του ατόμου στον "πραγματικό κόσμο". Οι απτοί φίλοι, η απτή εργασία και η απτή διασκέδαση θα δώσουν το μέρος τους σε ηλεκτρονικές εναλλακτικές. Είναι αυτό επιθυμητό; Θέλω 1000 web φίλους; Θέλω αποθέωση και επαγγελματική καταξίωση μέσα από την οθόνη του υπολογιστή μου; Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων που πέτυχαν και επαγγελματικά και οικονομικά μέσα από τέτοιες οδούς, οπότε η εύκολη απάντηση ("όχι") στις παραπάνω ερωτήσεις μόνο ως de facto σωστή δε μπορεί να θεωρηθεί.

Ο λόγος που με απασχολεί τόσο σοβαρά το θέμα αυτό, όσο να γράψω μια ολόκληρη έκθεση, αποτελεί το τρίτο κομμάτι της. Έλαβα μια παραίνεση προ ολίγου καιρού από τον εργοδότη μου να αφιερώσω ένα λογικό ποσό χρόνου και προσπάθειας για τον εν λόγο σκοπό. Επιπρόσθετα, καιρό τώρα γνωρίζω ανθρώπους που έχουν μεταφέρει τεράστιο ποσοστό της επαγγελματικής αλλά και προσωπικής ζωής τους μέσα στα κοινωνικά δίκτυα. Η συμμετοχή σε δίκτυα αλληλοδιαφήμισης και αλληλοπροβολής έχει απογειώσει την καριέρα πολλών. Δουλεύω στο χώρο του ίντερνετ και σίγουρα μόνο άσχετη με εμένα δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ηλεκτρονική παρουσία. Πώς ακριβώς θα έπρεπε να σχεδιάσω την είσοδό μου στον ηλεκτρονικό κόσμο; Θα ήταν σωστότερο να ασχοληθώ αυστηρά με όσα με ενδιαφέρουν ή να δημιουργήσω ένα "προφίλ" εύπεπτο και εύληπτο στους ηλεκτρονικούς μου φίλους; Θα "πουλήσω", και πώς, την παρουσία και δράση αυτή στο μέλλον και τι θα μου αποφέρει; Σίγουρα δε θα μου ήταν εύκολο ή επιθυμητό να έχω ένα ακόμα "πρέπει" στη ζωή μου, και μάλιστα αυτό να αφορά το πόσο συχνά ή με ποιο τρόπο και τι περιεχόμενο απευθύνομαι στον "πλανήτη".

Προς το παρόν δεν ανοίγω κανένα social media account.

Labels: , , ,

Wednesday, April 22, 2009

Άργησε μια μέρα (;)

Είναι η ιδέα μου ή φέτος το καλοκαίρι έχει αργήσει πάρα πολύ να αρχίσει; Τόσο βροχή που έχουμε φάει μέσα στη φετινή άνοιξη, έχει ξαναγίνει; Πότε επιτέλους θα δούμε κάτι τέτοιο;


Labels: ,

Tuesday, April 21, 2009

Αστυνομικό κι επίκαιρο...

Η εκτίμηση του ελληνικού λαού για την ΕΛ.ΑΣ. βαίνει μειούμενη, την ίδια ώρα που τα μέλη της προσπαθούν σκληρά για το αντίθετο...




Labels: ,

Saturday, April 18, 2009

Αστειότητες

Πετάει ο Ντάρκο και πάει στην Ισπανία να επισκεφθεί το διάσημο καρδιολόγο Χοσέ Φτιαχνωκαρδιόλες, για να ζητήσει την άποψή του σχετικά με το πρόβλημα που αντιμετωπίζει σύμφωνα με τους γιατρούς του Ολυμπιακού. Τον καλωσορίζει ο γιατρός, λιγομίλητος γενικά, τον εξετάζει, τον βάζει να κάνει το τεστ κοπώσεως, τον καρδιομετράει και …έρχεται η ώρα να του ανακοινώσει τι βρήκε!

- Ντάρκο, λέει ο γιατρός, δυστυχώς δεν έχω καλά νέα για σένα… Μετά από τόσα χρόνια καριέρας, δεκάδες γκολ με τη Σοσιεδάδ, τη Γιουβέντους και τον Ολυμπιακό, δυστυχώς…

- Τι δυστυχώς, γιατρέ μου; αναφωνεί ο Ντάρκο.

- …δυστυχώς πρέπει να κόψεις τον πρωταθλητισμό!

Βαριά σιωπή απλώνεται στο μικρό ιατρείο, κενό το βλέμμα του Ντάρκο, που παρ’ όλα αυτά βρίσκει τη δύναμη να δεχτεί τη μοίρα του:

- ΟΚ γιατρέ, λέει, η υγεία πρώτα. Κομμένος ο πρωταθλητισμός. Θα πάω στον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι…


Καλή Ανάσταση σε όλους εύχομαι!

Labels:

Tuesday, March 24, 2009

I Know You Want Me (Calle Ocho)

Με αυτή την τραγουδάρα πορώθηκα την Παρασκευή το βράδυ στο T-Palace στο Σύνταγμα. Γαμώ το δήμο που έβαφε λωρίδες και παρελασοδιαγραμμίσεις Παρασκευή βράδυ 23.00 (ήθελα να το πω -40 λεπτά έκανα να φτάσω από Νέα Σμύρνη!).



Labels:

Saturday, March 14, 2009

Είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό!

Άργησα λίγο αλλά δε φαντάζομαι ότι πιστέψατε (ανόητοι αναγνωστίσκοι) ότι θα σας άφηνα χωρίς σχόλιο σχετικά με τη μοναδική νίκη ελληνικής ομάδας μπάσκετ σε κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο μέσα στην έδρα της TAU Baskonia. Αυτής, με άλλα λόγια, που πέτυχε ο Ολυμπιακός την Πέμπτη!

Είμαι πεπεισμένος ότι το μπάσκετ είναι ένα άθλημα που παίζεται το φθινόπωρο και το χειμώνα μόνο και μόνο για να έχει νόημα όταν παίζεται μετά το Μάρτιο! Τι εννοώ; Μα δείτε σε τι κατάσταση βρισκόταν ο Ολυμπιακός ένα μήνα πριν, τι γκρίνια και απαισιοδοξία έτρωγε την ομάδα μας, και συγκρίνετέ το με το τώρα, μετά τις δύο νίκες επί του ΠΑΟ και της TAU, που ισοδυναμούν με το πλεονέκτημα έδρας σε δύο πολύ σημαντικές σειρές αγώνων. Τα πλέιοφ πρόκρισης στο final-4 της Ευρωλίγκα και τους τελικούς της Α1. Ξαφνικά, το διαρκείας που αγόρασα τον Ιούλιο απέκτησε διαστημική αξία!

Στην ουσία, το “μόνο” που κέρδισε ο Ολυμπιακός είναι αισιοδοξία (και σίγουρα κανένα τρόπαιο). Όμως, κοιτώντας τη σύγχρονη ιστορία της ομάδας, βλέπω ότι πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια φέτος έχει κάνει αυτά ακριβώς που …στο τσακ αποτύγχανε να κάνει! Συγχαρητήρια λοιπόν στον προπονητή και τους παίκτες μας (τους παικταράδες μας, με το συμπάθειο) που έφτασαν ως εκεί που οι φιλοδοξίες μας (για το μήνα Μάρτη) όριζαν. Από δω και πέρα αισιοδοξία και καλή τύχη θα μας οδηγήσουν ως τη διεκδίκηση των τροπαίων.

Προσωπικά, ήμουν από πριν το ματς σίγουρος για τη νίκη (απόδοση κοντά στο 5 είχε το διπλό στη betfair), δεδομένου ότι είναι το σημείο της χρονιάς που γενικά ο Ολυμπιακός κάνει ένα μεγάλο διπλό (πέρσι έκανε τρία). Παρ’ όλα αυτά μαγεύτηκα με την επίδοση του πρώτου ημιχρόνου και αγχώθηκα με την επίδοση του δεύτερου. Ο χαρακτήρας όμως των Ελλήνων κυρίως (που ξέρουν τι φορτίο κουβαλάνε με τη φανέλα που φοράνε) έδωσε τη μεγάλη νίκη. Τα τρίποντα του Παπαλουκά και του (χεσμένου) Βασιλόπουλου. Χεσμένος, χεσμένος, αλλά έσκασε και τις δύο back2back τάπες στο τέλος, για σουβενίρ! Στο τέλος ένιωσα μια χαρά που μόνο η νίκη σε έναν κρίσιμο αγώνα μπορεί να σου δώσει. Μου έφτιαξε η μέρα με άλλα λόγια.

Μια μέρα (για να μπούμε και στο επόμενο θέμα μας) που ήταν ήδη επιβαρυμένη από τη δουλειά. Μια δουλειά, που αισίως έχω ξεκινήσει εδώ και 3 εβδομάδες στην eworx (είδατε τι ωραία που τα σύνδεσα;). Και με την οποία νιώθω πολύ καλά και άνετος και ωραίος. Αυτά για αρχή καθώς πάντα κρατάω μικρό καλάθι (και όχι μεγάλο όπως το έβλεπε ο Χαλπερίν την Πέμπτη!)

Χθες ξεκίνησα να διαβάζω το “THE FIX” του Declan Hill, που ανακάλυψα εξαιτίας της ενασχόλησής μου με το στοίχημα τον τελευταίο χρόνο, αλλά σίγουρα ένα βιβλίο με αξία και όχι του πεταματού. Όποιος το διαβάσει, ποτέ δε θα μπορέσει να ξαναδεί τον επαγγελματικό αθλητισμό με το ίδιο μάτι (μας προειδοποιεί ο συγγραφέας). Εκδόσεις Πολύτροπον.

Ωραίο Σάββατο πέρασα σήμερα (άσχετο, αλλά ξέρεις εσύ…)!

.

Labels: , , ,