I Know You Want Me (Calle Ocho)

Με αυτή την τραγουδάρα πορώθηκα την Παρασκευή το βράδυ στο T-Palace στο Σύνταγμα. Γαμώ το δήμο που έβαφε λωρίδες και παρελασοδιαγραμμίσεις Παρασκευή βράδυ 23.00 (ήθελα να το πω -40 λεπτά έκανα να φτάσω από Νέα Σμύρνη!).

Είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό!

Άργησα λίγο αλλά δε φαντάζομαι ότι πιστέψατε (ανόητοι αναγνωστίσκοι) ότι θα σας άφηνα χωρίς σχόλιο σχετικά με τη μοναδική νίκη ελληνικής ομάδας μπάσκετ σε κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο μέσα στην έδρα της TAU Baskonia. Αυτής, με άλλα λόγια, που πέτυχε ο Ολυμπιακός την Πέμπτη!

Είμαι πεπεισμένος ότι το μπάσκετ είναι ένα άθλημα που παίζεται το φθινόπωρο και το χειμώνα μόνο και μόνο για να έχει νόημα όταν παίζεται μετά το Μάρτιο! Τι εννοώ; Μα δείτε σε τι κατάσταση βρισκόταν ο Ολυμπιακός ένα μήνα πριν, τι γκρίνια και απαισιοδοξία έτρωγε την ομάδα μας, και συγκρίνετέ το με το τώρα, μετά τις δύο νίκες επί του ΠΑΟ και της TAU, που ισοδυναμούν με το πλεονέκτημα έδρας σε δύο πολύ σημαντικές σειρές αγώνων. Τα πλέιοφ πρόκρισης στο final-4 της Ευρωλίγκα και τους τελικούς της Α1. Ξαφνικά, το διαρκείας που αγόρασα τον Ιούλιο απέκτησε διαστημική αξία!

Στην ουσία, το “μόνο” που κέρδισε ο Ολυμπιακός είναι αισιοδοξία (και σίγουρα κανένα τρόπαιο). Όμως, κοιτώντας τη σύγχρονη ιστορία της ομάδας, βλέπω ότι πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια φέτος έχει κάνει αυτά ακριβώς που …στο τσακ αποτύγχανε να κάνει! Συγχαρητήρια λοιπόν στον προπονητή και τους παίκτες μας (τους παικταράδες μας, με το συμπάθειο) που έφτασαν ως εκεί που οι φιλοδοξίες μας (για το μήνα Μάρτη) όριζαν. Από δω και πέρα αισιοδοξία και καλή τύχη θα μας οδηγήσουν ως τη διεκδίκηση των τροπαίων.

Προσωπικά, ήμουν από πριν το ματς σίγουρος για τη νίκη (απόδοση κοντά στο 5 είχε το διπλό στη betfair), δεδομένου ότι είναι το σημείο της χρονιάς που γενικά ο Ολυμπιακός κάνει ένα μεγάλο διπλό (πέρσι έκανε τρία). Παρ’ όλα αυτά μαγεύτηκα με την επίδοση του πρώτου ημιχρόνου και αγχώθηκα με την επίδοση του δεύτερου. Ο χαρακτήρας όμως των Ελλήνων κυρίως (που ξέρουν τι φορτίο κουβαλάνε με τη φανέλα που φοράνε) έδωσε τη μεγάλη νίκη. Τα τρίποντα του Παπαλουκά και του (χεσμένου) Βασιλόπουλου. Χεσμένος, χεσμένος, αλλά έσκασε και τις δύο back2back τάπες στο τέλος, για σουβενίρ! Στο τέλος ένιωσα μια χαρά που μόνο η νίκη σε έναν κρίσιμο αγώνα μπορεί να σου δώσει. Μου έφτιαξε η μέρα με άλλα λόγια.

Μια μέρα (για να μπούμε και στο επόμενο θέμα μας) που ήταν ήδη επιβαρυμένη από τη δουλειά. Μια δουλειά, που αισίως έχω ξεκινήσει εδώ και 3 εβδομάδες στην eworx (είδατε τι ωραία που τα σύνδεσα;). Και με την οποία νιώθω πολύ καλά και άνετος και ωραίος. Αυτά για αρχή καθώς πάντα κρατάω μικρό καλάθι (και όχι μεγάλο όπως το έβλεπε ο Χαλπερίν την Πέμπτη!)

Χθες ξεκίνησα να διαβάζω το “THE FIX” του Declan Hill, που ανακάλυψα εξαιτίας της ενασχόλησής μου με το στοίχημα τον τελευταίο χρόνο, αλλά σίγουρα ένα βιβλίο με αξία και όχι του πεταματού. Όποιος το διαβάσει, ποτέ δε θα μπορέσει να ξαναδεί τον επαγγελματικό αθλητισμό με το ίδιο μάτι (μας προειδοποιεί ο συγγραφέας). Εκδόσεις Πολύτροπον.

Ωραίο Σάββατο πέρασα σήμερα (άσχετο, αλλά ξέρεις εσύ…)!

.