Ο Ολυμπιακός κατάφερε την πρόκριση στους "16" του Champions League σε μια χρονιά που άρχισε γεμάτη αμφισβήτηση προς τον προπονητή, τους νέους παίχτες και την παλιά φρουρά της ομάδας, αποκλείοντας μια γερμανική και μια ιταλική ομάδα που την ώρα της κλήρωσης φάνταζαν να είναι σε ανώτερο επίπεδο από αυτόν σαν ομάδες, κάνοντας δύο "διπλά" στις έδρες αυτών ακριβώς των αντιπάλων και ενώ δεν είχε κάνει "διπλό" επί 31 συναπτά ματς εκτός έδρας, ανατρέποντας 3 φορές το εις βάρος του 1-0 σε εκτός έδρας ματς και κερδίζοντας πρώτη φορά εντός έδρας από το Δεκέμβρη του 2005. Μπράβο στην ομάδα μας και μακάρι να μπορέσει να χτίσει πάνω σε αυτή την επιτυχία και να μας δώσει ανάλογες χαρές και στο μέλλον!
Θυμηθείτε: 09/12/98, Zagreb / Ελευθερόπουλος, Καραταΐδης, Αμανατίδης, Μαυρογενίδης, Ανατολάκης, Νινιάδης, Πουρσανίδης, Γιαννακόπουλος (80' Αλεξανδρής), Τζόρτζεβιτς (61' Λουτσιάνο), Γεωργάτος, Γκόγκιτς (84' Οφορίκουε) / Μπάγεβιτς. Αναρωτηθείτε, πού ακριβώς ήσαστε τότε, τι ακριβώς κάνατε και θα καταλάβετε πόσος χρόνος έχει περάσει...
Το γκολ του Ντάρκο Κοβάσεβιτς είναι ο ορισμός του "από το πουθενά". Ο άνθρωπος είναι η επιτομή του opportunist. Μεγάλο γκολ από μεγάλο σκόρερ.
PS: Τρόντ Σόλιντ, σε ευχαριστούμε για τις χαμένες χρονιές...
PPS: Δύο πράγματα που ήθελα να γράψω αλλά δεν πρόλαβα ποτέ να το κάνω ήταν σχετικά με το διπλό στη Ρώμη και την εκδρομή μου στο Λονδίνο. Για το πρώτο, τι να πω αφού πλέον η πρόκριση επισκίασε ακόμα και τα διπλά. Για το Λονδίνο, έχω να πω πρώτον ότι το Σάββατο 1/12 ήταν η πιο γεμάτη μέρα της ζωής μου εδώ και καιρό και ευχαριστώ όσους βοήθησαν σε αυτό και δεύτερον, δεν πετάμε ποτέ με RyanAir, ακόμα και αν αγοράσει την Ολυμπιακή και είναι ο μόνος τρόπος να φύγουμε από την Ελλάδα! Απαράδεκτοι...
Labels: Ολυμπιακός, ποδόσφαιρο
Ο Φερέρ έκλεισε το κέντρο του Ολυμπιακού μαεστρικά μετά το 20' και ειδικά στο 2ο ημίχρονο και απείλησε, αλλά τι να το κάνεις άμα ο Ντάρκο μπορεί να "γράψει" με μια και μοναδική ευκαιρία...
