Ολυμπιακός - St Etienne 1 - 3

Καιρό είχε το blog μου να φορέσει τα αθλητικά του! Η επικαιρότητα βλέπετε όμως είναι τέτοια με συνεχόμενα σημαντικά ματς σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, που θα αργήσει λίγο να ...αλλάξει!

Πανωλεθρία για τον Ολυμπιακό μας χθες το βράδυ, εναντίον της γαλλικής ομάδας που παλεύει για τη σωτηρία της στη Ligue 1 ονόματι St Etienne. Καταρχήν, κατ' εμέ ήταν απαράδεκτο το κλίμα που δημιουργήθηκε πριν από το ματς από τις εφημερίδες, τα ραδιόφωνα και ...τις στοιχηματικές εταιρείες! Και αν για τις τελευταίες, που έχουν κέρδος από αυτό, είναι λογικό να μειώνουν τις αποδόσεις ανάλογα με το τι παίζει η μάζα (στο 1,45 ο άσσος λίγο πριν την έναρξη του ματς ο ΟΠΑΠ και η bwin), για τους υπαλλήλους στα γνωστά και μη εξαιρετέα ΜΜΕ το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να εκφράσω για ακόμα μια φορά το θυμό μου για τον τρόπο με τον οποίο διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα. Δεν υπάρχει ευρωπαϊκό ματς που να το κερδίζεις ...προκαταβολικά (πόσο μάλλον να έχεις κλειδώσει την πρόκριση από το πρώτο ημίχρονο του πρώτου ματς όπως πίστευαν πολλοί), δεν υπάρχουν ευρωπαίοι διαιτητές που να έχουν προαποφασίσει το αποτέλεσμα. Αίμα φτύνεις για νίκη, αίμα για πρόκριση.

Οι λόγοι που έγινε το 1-3 χθες ήταν οι εξής τρεις: Πρώτον, η St Etienne βρέθηκε σε πολύ καλή βραδιά, έπαιξε όντως χωρίς άγχος και κατάφερε σε ένα τόσο σημαντικό ματς να σκοράρει τόσο στο 10' (και να αποτινάξει από πάνω της την πίεση του Ολυμπιακού) όσο και στο 90' (και να πάει καβάλα στο άλογο στον επαναληπτικό). Μερικοί μου λένε σήμερα ότι δεν είχαν ούτε έναν καλό παίκτη, εγώ θα διαφωνήσω και θα πω ότι είχαν πολλούς καλούς παίκτες που, παίζοντας ομαδικά και έχοντας μπόλικη τύχη, έκαναν 3 γκολ σε 5-6 τελικές. Τα ίδια έκανε και ο Ολυμπιακός στο 5-1 με τη Μπενφίκα, που δε μου φάνηκε χειρότερη από τους Γάλλους.

Δεύτερον, ο Ολυμπιακός είχε σε κακή μέρα αρκετούς παίχτες του, πράγμα φυσιολογικό εν γένει, από την άλλη όμως απαράδεκτο αφού είναι το μόνο σημαντικό ματς εδώ και καιρό της ομάδας. Στο μυαλό μου έρχεται ο Ντιόγκο (και ιδιαίτερα η φάση που ΔΕΝ τελειώνει στο δεύτερο ημίχρονο, εκεί που η σέντρα τον βρίσκει αφύλακτο στην πλάτη του σέντερ μπακ), που μόνος του παραδέχτηκε ότι έκανε κακό ματς, ο Ντομί και το μοιραίο του λάθος, ο Αβραάμ που ανάγκασε τον Βαλβέρδε να τον πετάξει έξω, ο Άντζας που δεν είναι η πρώτη φορά που αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται (θυμήσου το ματς με Ξάνθη εντός), ο Μπελούτσι και οι ανύπαρκτες κάθετες πάσες του και ο γερο-Τζόρτζεβιτς που δεν κατάλαβε ποτέ ότι ΔΕΝ παίζαμε με την ΑΕΚ και ΔΕ σφύριζε ο Ποντίκης, με αποτέλεσμα να πέφτει όλη την ώρα σε ένα ματς τόσο έντονου ρυθμού, να μην παίρνει (φυσικά) ποτέ φάουλ και να ανακόπτει τις αντεπιθέσεις μας με τη βραδύτητά του (το transition game που έχει γίνει και όρος της μόδας). Για να μας αποτελειώσει ο γερο-καράφλας έχασε και την κεφαλιά της ισοφάρισης και έδεσε το γλυκό. Ο Λέτο δε θα έπεφτε ποτέ από αυτά τα μαρκαρίσματα και για μια ακόμη φορά με έκανε να βλαστημήσω για το πετσοκομμένο ρόστερ. Τα παραπάνω σε συνδυασμό με τη σχεδόν εξωπραγματική εμφάνιση των Γάλλων, βγάζουν διπλό!


Ο τρίτος λόγος είναι ότι η ομάδα μας ο Ολυμπιακός μετά τα ματς με Χέρτα και Πανιώνιο έριξε (πολλές) ταχύτητες και έχασε τη σπιρτάδα της. Αν θυμηθούμε τα εντός έδρας ματς έχουμε κούτσα κούτσα τραγικές νίκες, 2-1 Ξάνθη, 1-0 Λιβαδειά, 2-1 Θρασύβουλας, 2-1 Άρης, 2-1 ΟΦΗ. Λογικό δεν είναι μετά από όλα αυτά να μην είναι τόσο εύκολη η 5άρα; Οι παίχτες το έχουν ρίξει στο σορολόπ, ο προπονητής δε θέλει να μείνει και οι οπαδοί ζητωκραυγάζουν για το 0-1 στην Τρίπολη. Τίποτα λιγότερο απο το 100% δεν είναι απαραίτητο για να προχωρήσεις στην Ευρώπη και ο Ολυμπιακός είναι καιρό τώρα πολύ κάτω από το 100%. Εδώ θα τονίσω ότι ακόμα πιστεύω στην πρόκριση (παρ' όλο το 3ο γκολ που με ξενέρωσε) και ελπίζω ο προπονητής και οι παίκτες μας να κατάλαβαν ότι επ' ουδενί δεν τελείωσαν όλα χθες. Μια μέτρια ομάδα η St Etienne, που όσο εύκολα βρέθηκε σε καλή μέρα χθες άλλο τόσο εύκολα μπορεί να πέσει σε τρικυμία την άλλη βδομάδα (μεσολαβεί για αυτούς και πολύ δύσκολο ματς με Bordeaux ενώ οι δικοί μας θα πάνε για τουρισμό στην Κρήτη). Να προετοιμαστούν και να πάνε όχι να προκριθούν, αλλά να διεκδικήσουν κάθε πιθανότητα που τους απομένει και ευκαιρία που θα τους δοθεί.

Ένα ακόμα σχόλιο μισής γραμμής για την εμφάνιση του Μπουρούση χθες μέσα στα Πατήσια κόντρα στην ΑΕΚ και τα μαγικά τρίποντα που έβαλε καταστρέφοντας την ψυχολογία των αντιπάλων και κερδίζοντας το ματς και μια ευχή να έχει την ίδια φόρμα (αυτός και όλοι οι υπόλοιποι ψηλοί μας) την Κυριακή κόντρα στον ΠΑΟ στον τελικό κυπέλλου.

Be right back...
.

Álvaro Recoba

Ο Άλβαρο Ρεκόμπα στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης με τη φανέλα του Πανιωνίου εναντίον του Παναθηναϊκού (τελικό αποτέλεσμα 1-2) την 1/11/2008. Στη φωτό διακρίνονται επίσης (από αριστερά) ο Μάντζιος, ο Μάκος, ο Σιμάο, ο διαιτητής Ζωγράφος και ο Βύντρα.

Πρέπει να πας να το δεις από κοντά για να πιστέψεις ότι τέτοιος παιχταράς όντως ήρθε στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Παιχτούρα.-

.

Φωτογραφικό σαφάρι!

Αφού τα λόγια είναι περιττά εν όσω βαριόμαστε υπηρετώντας το Πολεμικό μας Ναυτικό, φροντίζω να κάνω τα νέα μου posts αποκλειστικά με φωτογραφίες που αντιπροσωπεύουν τη (δική μου) καθημερινότητα:

Ο Ολυμπιακός του Σωκράτη λοιπόν (και όχι ο Ολυμπιακός μας και το λέω με τσαντίλα αυτό) έκανε το double κερδίζοντας τον 3Α Άρη (άχρωμος, άγευστος, άοσμος) στον τελικό της Θεσσαλονίκης με αποτέλεσμα να κάνουν φτερά και τα τελευταία λεφτάκια που είχα στο λογαριασμό μου στη betfair. Κομμένα τα στοιχήματα λοιπόν (αν και τώρα που τα έχασα όλα θα περνάνε όλες οι προβλέψεις μου... πχ. χτες θα έπαιζα Ίντερ αλλά για να μη κάνω μόνο το μετά Χριστόν προφήτη, λέω ότι την Τετάρτη θα το πάρει η Τσέλσι after all).


Εν τω μεταξύ, για δες καιρό που διάλεξε η βενζίνη να ακριβύνει, τώρα που δεν έχω εναλλακτικές και χρειάζομαι το αυτοκίνητο κάθε μέρα. Εμ την πληρώνουμε χρυσάφι, εμ δεν έχει, εμ κολλάμε και στην κίνηση τόσες ώρες. Lose-Lose situation το λένε αυτό κύριοι!

Στην κορυφή της σελίδας θα βρείτε super cool widget με καθημερινά δίλεπτα στιγμιότυπα από τα playoffs του NBA. Αφού κατάφερα να παρακολουθώ ακόμα ΚΑΙ αυτό το γεγονός, είπα να το διατυμπανίσω. Αφιερωμένο στον καντινιέρη τον LeBron, ξέρει αυτός!

Chop Suey!

Το blog αυτό ΔΕ φτιάχτηκε για να είναι ποδοσφαιρικό. Αλλά τι να σου κάνει ο απλός ο γαύρος άμα βλέπει την ομάδα να τον τρελαίνει όλη την ώρα. Μετά τα δυο διπλά στο Champions League λοιπόν, τη νίκη επί της ΑΕΚ και την αποφυγή της ήττας από τον ΠΑΟ στο Καραϊσκάκη, και ενώ ακόμα βρίσκεται ένα πόντο από την πρώτη θέση (με άλλα λόγια μέσα σε όλους τους στόχους), έρχεται και μια ξεγυρισμένη τεσσάρα στο βάζελο να μας αρρωστήσει. Κούτσα κούτσα, με την κουβέντα για τη διαιτησία και με τις δηλώσεις του Τεσέ-ιρο και των παιχτών του (παιχταράδων), πέρασε ο καιρός από την Κυριακή ως την Τετάρτη χωρίς κανείς να καταλάβει ότι ο Λεμονής είχε βρει και τρόπο να συμμαζέψει το (ασυμμάζευτο στο πρώτο ματς) κέντρο της ομάδας, αλλά και τον τρόπο να πορώσει τους παίχτες του! Ζεβλάκοφ μετά το ματς: "Πώς το είπε ένας παίχτης του Παναθηναϊκού ότι το μάτς θα έληγε 1-4; Ε, ας βάζανε το ένα!". Να σου κάνει πλάκα ο Τζόλε που έχει μαζέψει κλωτσιά και για τα γεράματα δέκα χρόνια τώρα από σένα ΟΚ, αλλά να σου κάνει πλάκα και ο Ζεβλάκας ρε Γκούμα; ΡΕ ΓΚΟΥΜΑ;

Χάρηκα για το γκολάκι του Νούνιεζ επίσης.

Ένα τελευταίο ποδοσφαιρικό σχόλιο για τον Alexandre Pato, που έκανε επιτέλους ντεμπούτο με τη Μίλαν και ανάγκασε μέχρι και το Σωτηρακόπουλο να του αφιερώσει άρθρο στη SportDay καταμεσίς των δύο ντέρμπι. Δεν έχει νόημα να λέμε πολλά, όποιος ενδιαφέρθηκε να δει το ματς, θα κατάλαβε γιατί η Μίλαν μια ζωή θα (ξανα)γεννιέται απο τις στάχτες της και θα σηκώνει "κούπες με μεγάλα αυτιά"!

Σκέφτομαι να δώσω επιτέλους μια ταυτότητα στο blog (βλέπε τίτλο) και να είναι μάλιστα και στρατιωτική, με άλλα λόγια να γράφω εδώ μέσα πλήρη περιγραφή (μετά συναισθημάτων) όλων όσων θα ζήσω το φανταροδωδεκάμηνο που μου έρχεται. Δεν είναι εύκολο α) να βρεις ίντερνετ, β) να έχεις κέφι να γράφεις περιγραφές όσο υπηρετείς, αλλά η σκέψη είναι υπό επεξεργασία. Το έχουν κάνει και άλλοι. Προς το παρόν προετοιμάζομαι κάνοντας λίστα όλων όσων (πιθανά) θα χρειαστώ στην εκπαίδευση και ψάχνοντας πληροφορίες σε στρατιωτικά φόρα.

PS: Όταν ήμουνα στο λύκειο είχε κυκλοφορήσει το album Toxicity των System of A Down. Ένα τραγούδι που είχε κάνει πάταγο και τότε το ακούγαμε ολη την ώρα με τη φίλη μου την Τίνα ήταν το Chop Suey! Μερικά χρόνια μετά κατάφερα να βρω το (σωστό) βιντεοκλίπ! Enjoy:

Τιμάμε το παρελθόν, αγαπάμε πολύ το παρόν...

Ο πούστης ο Νταρκογκόλ είναι μεγάλη αδικία (για τον εκάστοτε αντίπαλο) να παίζει στην ομάδα σου...

Ο Φερέρ έκλεισε το κέντρο του Ολυμπιακού μαεστρικά μετά το 20' και ειδικά στο 2ο ημίχρονο και απείλησε, αλλά τι να το κάνεις άμα ο Ντάρκο μπορεί να "γράψει" με μια και μοναδική ευκαιρία...

Καλά χριστούγεννα για τον Ολυμπιακό μας που τα κατάφερε όλα μέσα στο Δεκέμβρη!

Αγαπάμε το παρόν, τιμάμε το παρελθόν...

Μέρα που είναι...



Αφιερωμένο στον gd1980.

Το κάναμε!

Ο Ολυμπιακός κατάφερε την πρόκριση στους "16" του Champions League σε μια χρονιά που άρχισε γεμάτη αμφισβήτηση προς τον προπονητή, τους νέους παίχτες και την παλιά φρουρά της ομάδας, αποκλείοντας μια γερμανική και μια ιταλική ομάδα που την ώρα της κλήρωσης φάνταζαν να είναι σε ανώτερο επίπεδο από αυτόν σαν ομάδες, κάνοντας δύο "διπλά" στις έδρες αυτών ακριβώς των αντιπάλων και ενώ δεν είχε κάνει "διπλό" επί 31 συναπτά ματς εκτός έδρας, ανατρέποντας 3 φορές το εις βάρος του 1-0 σε εκτός έδρας ματς και κερδίζοντας πρώτη φορά εντός έδρας από το Δεκέμβρη του 2005. Μπράβο στην ομάδα μας και μακάρι να μπορέσει να χτίσει πάνω σε αυτή την επιτυχία και να μας δώσει ανάλογες χαρές και στο μέλλον!

Θυμηθείτε: 09/12/98, Zagreb / Ελευθερόπουλος, Καραταΐδης, Αμανατίδης, Μαυρογενίδης, Ανατολάκης, Νινιάδης, Πουρσανίδης, Γιαννακόπουλος (80' Αλεξανδρής), Τζόρτζεβιτς (61' Λουτσιάνο), Γεωργάτος, Γκόγκιτς (84' Οφορίκουε) / Μπάγεβιτς. Αναρωτηθείτε, πού ακριβώς ήσαστε τότε, τι ακριβώς κάνατε και θα καταλάβετε πόσος χρόνος έχει περάσει...

Το γκολ του Ντάρκο Κοβάσεβιτς είναι ο ορισμός του "από το πουθενά". Ο άνθρωπος είναι η επιτομή του opportunist. Μεγάλο γκολ από μεγάλο σκόρερ.

PS: Τρόντ Σόλιντ, σε ευχαριστούμε για τις χαμένες χρονιές...

PPS: Δύο πράγματα που ήθελα να γράψω αλλά δεν πρόλαβα ποτέ να το κάνω ήταν σχετικά με το διπλό στη Ρώμη και την εκδρομή μου στο Λονδίνο. Για το πρώτο, τι να πω αφού πλέον η πρόκριση επισκίασε ακόμα και τα διπλά. Για το Λονδίνο, έχω να πω πρώτον ότι το Σάββατο 1/12 ήταν η πιο γεμάτη μέρα της ζωής μου εδώ και καιρό και ευχαριστώ όσους βοήθησαν σε αυτό και δεύτερον, δεν πετάμε ποτέ με RyanAir, ακόμα και αν αγοράσει την Ολυμπιακή και είναι ο μόνος τρόπος να φύγουμε από την Ελλάδα! Απαράδεκτοι...

Διπλό στη Βρέμη, διπλό στην Πόλη... Τι σκατά;

Καλησπέρα. Η τελευταία ώρα δουλειάς της εβδομάδας σίγουρα δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε "δημιουργικός χρόνος", αν μάλιστα προσθέσουμε σε αυτό το μαύρο σύννεφο που πλανιέται έξω από το παράθυρό μου, είναι ακριβώς "γάμησέ τα" χρόνος. Οπότε θυμήθηκα τη μεγάλη νίκη επί της Τουρκίας την Τετάρτη την οποία δε σχολίασα στο blog ετούτο, και θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά και τον Ότο Ρεχάγκελ που για μια ακόμη φορά θα μας κολλήσουν στις οθόνες μας να τους υποστηρίζουμε, μας αρέσει δε μας αρέσει η μπάλα που παίζουν. Έγραφα στις 12/09 πριν από το ματς στο Όσλο:

"6) Εθνική ποδοσφαίρου: Να και κάτι με το οποίο δεν ασχολείται κανείς, καθώς έρευνες έχουν αποδείξει ότι η κοινή γνώμη μπορεί να ασχολείται με το πολύ δύο θέματα ταυτόχρονα (ομόλογα - Αλαβάνος, φωτιές - Αλαβάνος, παιδεία - Αλαβάνος), οπότε την παρούσα στιγμή οι δύο θέσεις είναι κατειλημμένες από εκλογές και εθνική μπάσκετ. Γράφει ο Σωτηρακόπουλος, μιλάει στο ράδιο, ζητάει βοήθεια από το Σπυρόπουλο αλλά ανάθεμα αν θα κάτσουν περισσότεροι να δουν το ματς Νορβηγία-Ελλάδα από αυτούς που θα αναλύσουν τον επόμενο αντίπαλο στο Λιθουανία-Σλοβενία! Εγώ προβλέπω ισοπαλία με 0-0 και επομένως πρόκριση της εθνικής, αλλά και η ήττα πάλι πρόκριση σημαίνει δεδομένης της διάθεσης για γκέλες που επιδεικνύει η Τουρκία."

Χαίρομαι που μπορώ να αποδείξω ότι είμαι από αυτούς που τους πίστευα από την αρχή. Το ματσάκι το είδα σε ελληνικό καφενείο στις Βρυξέλλες και κατάλαβα τι σημαίνει να κερδίζει η εθνική και να είσαι στο εξωτερικό (και να έχεις και Τούρκο συνάδελφο στη δουλειά να σου δίνει συγχαρητήρια!). Επίσης συνειδητοποίησα ότι στο σκοτεινό αυτό κομμάτι της κεντρικής Ευρώπης οι τηλεοράσεις τα δείχνουν όλα ωραία, αλλιώς δεν εξηγείται πώς είδα διπλό του Ολυμπιακού στο CL (11 χρόνια αναμονής) και διπλό της Ελλάδας στην Τουρκία (55 χρόνια αναμονής) μέσα σε μόνο τρεις βδομάδες!

Συνδυάζοντας λοιπόν τη βαρεμάρα της Παρασκευής απόγευμα και το αθλητικό περιεχόμενο του παρόντος post, σας προσφέρω απλόχερα ένα βίντεο, αποκτημένο με μυστικές και απόκρυφες διαδικασίες, που δείχνει στιγμιότυπα από την προετοιμασία του μεγαλύτερου Γάλλου δεκαθλητή για τους Ολυμπίακούς Αγώνες του Πεκίνο το καλοκαίρι του 2008:

Γαμάτος;

Πολυθεματικό post

Με έχασε το blog μου τον τελευταίο καιρό... So many υποχρεώσεις, so little time, φίλοι μου. Ας κάνουμε μια ανασκόπηση:

1) Διπλωματική: Είμαι στην ευχάριστη θέση να παραδεχτώ ότι η εργασία από πλευράς δουλειάς και μελέτης τελείωσε. Μου μένει η συγγραφή τριών ακόμα κεφαλαίων και θα έχω στα χέρια μου την πρώτη ολοκληρωμένη έκδοση! Θα την τσεκάρει το κατάλληλο ζεύγος ματιών και θα ετοιμαστεί για εκτύπωση και παρουσίαση. Μέχρι 30/10 θα έχω τελειώσει και με αυτό και θα είμαι διπλωματούχος ΗΜΜΥ. Hooray!

2) Procter&Gamble, Brussels: Μόλις χθες μου ζήτησαν μια ψηφιακή φωτό μου τύπου διαβατηρίου για να την έχουν λέει στα αρχεία τους. Το φακέλωμα ολοκληρώθηκε λέω εγώ και αναχωρώ την Κυριακή στις 12.50 για αρχίσω με τις εκεί υποχρεώσεις μου. Ευτυχώς έχω ήδη μια γνωριμία από την ίδια τη δουλειά, μια εν δυνάμει γνωριμία από την ίδια την πόλη και μια πρόσκληση για εξερεύνηση του αχανούς Λουξεμβούργου! Να μην αναφέρω το Λονδίνο, το οποίο πρόκειται να καταλάβουν γνωστοί από όλες τις μπάντες (κέντρο, απόκεντρο και περίχωρα!)

3) Διάλυση παρέας: Σε συνέχεια της αποπάνω πρότασης, να κάνω μια αναφορά σε όλους τους φίλους μου που έχουν κάνει τα χαρτιά τους και θα φύγουν για σπουδές στο UK, χωρίς όμως να έχουν κανονίσει τι θα γίνει με τη διαμονή τους! Με αποτέλεσμα να αγωνιώ και εγώ μαζί τους μέχρι να βρουν εστία, γιατί άμα δε βρούν πού θα μείνω εγώ όταν πάω εκεί... εεε... πώς θα σπουδάσουν αποδοτικά ήθελα να πω! Εν μέσω τόσων αποχωρήσεων, έχω αποφασίσει να μη χάσω κανένα farewell party και μάλιστα θα κάνω και το δικό μου το Σάββατο!

4) Εκλογές: Αποφάσισα να μείνω εδώ ως και την Κυριακή για να ψηφίσω, αλλά έλα που ακόμα δεν έχω βρεί τι θα ψηφίσω; Το σηματάκι του προηγούμενου post κάτι δείχνει αλλά ποιος είναι σίγουρος άμα δεν βγει πρώτα από την κάλπη; Έχω και έλλειμα ενημέρωσης ένεκα του διαβάσματος, shit high and look dear!

5) Εθνική μπάσκετ: Αρχικά ήθελα να κάνω ένα post μετά τις ξεφτίλες από Ρωσία και Ισπανία να κράξω τον "Λάζο", μετά ήθελα να κάνω ένα post μετά από τη ματσάρα εναντίον της Κροατίας να αποθεώσω το "Λάζο", τελικά κάνω ένα post τώρα και μόνο με το "Λάζο" δε θα ασχοληθώ, αντίθετα θα ευχηθώ στην εθνική να κερδίσει επιτέλους τον πούστη το Λάκοβιτς, να πατήσει τους Ισπανούς και να πάει τελικό για να με φέρει στην ευχάριστη θέση να ψάχνω τηλεόραση και να πανηγυρίζω μέσα στο κέντρο των Βρυξελλών, Κυριακή βράδυ και ενώ η επόμενη θα είναι η πρώτη μέρα δουλειάς! Μέχρι τότε, διαβάζετε κριτικές, περιγραφές και προβλέψεις στο age of basketball.

6) Εθνική ποδοσφαίρου: Να και κάτι με το οποίο δεν ασχολείται κανείς, καθώς έρευνες έχουν αποδείξει ότι η κοινή γνώμη μπορεί να ασχολείται με το πολύ δύο θέματα ταυτόχρονα (ομόλογα - Αλαβάνος, φωτιές - Αλαβάνος, παιδεία - Αλαβάνος), οπότε την παρούσα στιγμή οι δύο θέσεις είναι κατειλημμένες από εκλογές και εθνική μπάσκετ. Γράφει ο Σωτηρακόπουλος, μιλάει στο ράδιο, ζητάει βοήθεια από το Σπυρόπουλο αλλά ανάθεμα αν θα κάτσουν περισσότεροι να δουν το ματς Νορβηγία-Ελλάδα από αυτούς που θα αναλύσουν τον επόμενο αντίπαλο στο Λιθουανία-Σλοβενία! Εγώ προβλέπω ισοπαλία με 0-0 και επομένως πρόκριση της εθνικής, αλλά και η ήττα πάλι πρόκριση σημαίνει δεδομένης της διάθεσης για γκέλες που επιδεικνύει η Τουρκία.

Ελπίζω το τελευταίο post επί ελληνικού εδάφους να αποζημίωσε τους αναμένοντες και γυρίζω άμεσα στα γραψίματά μου! Νέα, φωτογραφίες και κουτσομπολιά από Βρυξέλλες, θα έχετε από Δευτέρα. Καλά να περνάμε!

Η ομάδα σας ψάχνει δεξί χαφ; Έχουμε τη λύση!

Νταξ, τον Ricardo Quaresma τον ήξερα. Θυμόμουνα δηλαδή ότι κάποτε είχε παίξει λίγο στη Barça, και ποια Barça δηλαδή, ένα τσίρκο ήταν τότε με διάσημο όνομα. Αλλά τα τελευταία χρόνια το τυπάκι παίζει στην Porto και δεν είχα δει πολύ από τα κατορθώματά του. Έκανα ένα κλικ, είδα το παρακάτω βίντεο και έμεινα μαλάκας..."Trivela", το κλώτσημα της μπάλας με το εξωτερικό του ποδιού...Τι κλώτσημα δηλαδή, εντολή τηλεκατεύθυνσης. Όλοι εσείς που ξέρετε και κάτι λίγα από φυσική, μπορείτε να εξηγήσετε πώς κάνει σέντρα από τα αριστερά με το δεξί και η μπάλα πάει καρφί στο κεφάλι του επιθετικού; Ή τα γκολ από την ανάποδη μεριά που ο τερματοφύλακας δεν προλαβαίνει ούτε να πέσει; Ειλικρινά, μη βαρεθείτε να τον απολαύσετε!