I 'm being fired baby!

Ποστάρω ένα ακόμα τραγουδάκι σήμερα. Όχι τόσο σύγχρονο όσο το χθεσινό. Και σίγουρα με βιντεοκλίπ πολύ πιο ...λιτό από το χθεσινό. Που έχει όμως τόόόσο πολύ περισσότερο νόημα από το χθεσινό!

Good citizen!
Αφιερωμένο σε όλα τα παληκάρια της 08Α. Ανεξαρτήτως σώματος!
.

Ναύτης βγήκε στη στεριά...

...όχι για περιπολία φυσικά αλλά για έξοδο! "Ανάθεμα και αν πάτησε σε πλοίο" θα σκεφτείτε, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία! Με συγκινήσατε βρε παλιόπαιδα τώρα που είδα ότι εδώ και 5-6 βδομάδες που δεν έχω γράψει τίποτα εσείς επιμένετε να μου κάνετε σταθερά πάνω από 30 επισκέψεις την εβδομάδα και είπα να ξανασυνδεθώ με το blog μου!

Πρίν από 2 και βάλε μήνες το φοβόμουνα, τώρα το βαριέμαι. Θητεία λοιπόν! Όλα πήγαν καλά και κατάφερα να μπω στο ναυτικό τελικά (είχα ρίξει τόση γκρίνια μέχρι να γίνει αυτό που δε φαντάζεστε -ε, καλά, ορισμένοι ήδη ξέρετε!). Κατάταξη στο Σκαραμαγκά, προπαίδευση στον Πόρο, μετάθεση στη Σαλαμίνα και απόσπαση στο Σκαραμαγκά, από όπου έφυγα σήμερα το πρωί και ήρθα να κάνω το ποστ.

Στην προπαίδευση ήταν περίεργα, όλη την αλλαγή στη ζωή σου τη νιώθεις εκείνες ακριβώς τις μέρες, παρ' όλα αυτά πέρασα καλά, πολύ καλά. Το παληκάρι εδώ (άλλη, παλιότερη από μένα σειρά) έχει κάνει μια φανταστική αποτύπωση της καθημερινής ζωής εκεί, που όπως καταλαβαίνετε δεν αλλάζει από 3μηνο σε 3μηνο, οπότε σας προωθώ στο παραπάνω link για τα περαιτέρω.

Η σημερινή κατάσταση μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια ευθεία, ως μια έλλειψη ευθυνών και ενδιαφέροντος ίδια με αυτή του καλοκαιριού ανάμεσα στις τάξεις του δημοτικού, όπου τα μόνα άγχη είναι αν θα φύγουμε μισή ώρα νωρίτερα από το στρατόπεδο και αν θα έχουμε ταινίες και Pro για να περάσει το βράδυ της βάρδιας. Δε θα πω τίποτα από αυτά που με ενοχλούν, μόνο και μόνο επειδή όλοι με παίρνουν στο ψιλό που "εμ είμαι στο ναυτικό, εμ έχω και προβλήματα" και θα αναφέρω απλώς ότι είναι κρίμα να σαπίζει ένας νέος τόσο. Παρ' όλα αυτά προς το παρόν βολεύομαι γιατί με τη μισή μέρα σπίτι μου 5 φορές την εβδομάδα (ενίοτε και ολόκληρη) δεν προλαβαίνω να ξενερώσω. Τελεία με όλα αυτά.

Στην υπόλοιπη ζωή μου τώρα (που το επίπεδό της έχει παρασυρθεί και αυτό ένα κλικ κάτω), αφού ξενερώσαμε με το ποδόσφαιρο (και ας το πάρουμε το νταμπλ), ήρθε η ώρα του μπασκετακίου. Ο γράφων εδώ έχει κάνει το ΣΕΦ δεύτερο σπίτι του και περιμένει πώς και πώς τα ματσάκια με την ΤΣΣΚΑ. Fingers crossed και μακάρι να δούμε τα ερυθρόλευκά στο φάιναλ φορ. Με τη Real πάντως έζησα την πιο φανατική ατμόσφαιρα ever σε αγώνα μπάσκετ. Πηγαινοερχόταν το γήπεδο! Όσοι ήταν μέσα ξέρουν.

Στα της κοινωνικής και πολιτικής κριτικής, νομίζω ότι η φράση "η Ελλάδα είναι σε καλή πορεία για μια μίνι κρισάρα (ή και μάξι)" βρίσκει πολλούς σύμφωνους και αποτυπώνει γλαφυρά την κατάσταση. Έτσι, χωρίς πολλές λεπτομέρειες. Ίσως βέβαια να υπερβάλλω και λίγο γιατί ευρισκόμενος μέσα στο στρατό, το πιο αντιπαραγωγικό δημόσιο κομμάτι, η εικόνα χειροτερεύει κάπως. Εμένα πάντως με εκνευρίζει αφάνταστα η αύξηση της τιμής της βενζίνης καθότι οδηγάω κάθε μέρα άντεγεια χιλιόμετρα για να πάω και να έρθω στον κωλο-Σκαραμαγκά.

Αυτά τα ολίγα, ελπίζω το ποστ αυτό να με ξυπνήσει κάπως και να επανέλθω με συχνές ανανεώσεις, αν και η βαρεμάρα υπερισχύει τόσο πολύ κάθε όρεξης για οτιδήποτε, που με φοβίζει. Αν δεν έχετε να σχολιάσετε τίποτα περί του ποστ τούτου (και γιατί να έχετε δηλαδή...) κάντε τον κόπο και προτείνετέ μου καμιά ωραία ταινία να δω. Άντε γειά!

PS: Στις 20 Ιανουαρίου, ο δικός σας άνθρωπος, ο φίλος σας ο Στέφανος σας ενημέρωνε, μεταξύ άλλων, για την ανατολή του αστέρα Πάτο. Σας έγραφε:
"Ένα τελευταίο ποδοσφαιρικό σχόλιο για τον Alexandre Pato, που έκανε επιτέλους ντεμπούτο με τη Μίλαν και ανάγκασε μέχρι και το Σωτηρακόπουλο να του αφιερώσει άρθρο στη SportDay καταμεσίς των δύο ντέρμπι. Δεν έχει νόημα να λέμε πολλά, όποιος ενδιαφέρθηκε να δει το ματς, θα κατάλαβε γιατί η Μίλαν μια ζωή θα (ξανα)γεννιέται απο τις στάχτες της και θα σηκώνει "κούπες με μεγάλα αυτιά"!"
Τώρα πάρτε και το πρώτο γκολ (γκολάρα) στην πρώτη (μόλις 12λεπτη) συμμετοχή του με τη σελεσάο, για πειστήριο:

Chop Suey!

Το blog αυτό ΔΕ φτιάχτηκε για να είναι ποδοσφαιρικό. Αλλά τι να σου κάνει ο απλός ο γαύρος άμα βλέπει την ομάδα να τον τρελαίνει όλη την ώρα. Μετά τα δυο διπλά στο Champions League λοιπόν, τη νίκη επί της ΑΕΚ και την αποφυγή της ήττας από τον ΠΑΟ στο Καραϊσκάκη, και ενώ ακόμα βρίσκεται ένα πόντο από την πρώτη θέση (με άλλα λόγια μέσα σε όλους τους στόχους), έρχεται και μια ξεγυρισμένη τεσσάρα στο βάζελο να μας αρρωστήσει. Κούτσα κούτσα, με την κουβέντα για τη διαιτησία και με τις δηλώσεις του Τεσέ-ιρο και των παιχτών του (παιχταράδων), πέρασε ο καιρός από την Κυριακή ως την Τετάρτη χωρίς κανείς να καταλάβει ότι ο Λεμονής είχε βρει και τρόπο να συμμαζέψει το (ασυμμάζευτο στο πρώτο ματς) κέντρο της ομάδας, αλλά και τον τρόπο να πορώσει τους παίχτες του! Ζεβλάκοφ μετά το ματς: "Πώς το είπε ένας παίχτης του Παναθηναϊκού ότι το μάτς θα έληγε 1-4; Ε, ας βάζανε το ένα!". Να σου κάνει πλάκα ο Τζόλε που έχει μαζέψει κλωτσιά και για τα γεράματα δέκα χρόνια τώρα από σένα ΟΚ, αλλά να σου κάνει πλάκα και ο Ζεβλάκας ρε Γκούμα; ΡΕ ΓΚΟΥΜΑ;

Χάρηκα για το γκολάκι του Νούνιεζ επίσης.

Ένα τελευταίο ποδοσφαιρικό σχόλιο για τον Alexandre Pato, που έκανε επιτέλους ντεμπούτο με τη Μίλαν και ανάγκασε μέχρι και το Σωτηρακόπουλο να του αφιερώσει άρθρο στη SportDay καταμεσίς των δύο ντέρμπι. Δεν έχει νόημα να λέμε πολλά, όποιος ενδιαφέρθηκε να δει το ματς, θα κατάλαβε γιατί η Μίλαν μια ζωή θα (ξανα)γεννιέται απο τις στάχτες της και θα σηκώνει "κούπες με μεγάλα αυτιά"!

Σκέφτομαι να δώσω επιτέλους μια ταυτότητα στο blog (βλέπε τίτλο) και να είναι μάλιστα και στρατιωτική, με άλλα λόγια να γράφω εδώ μέσα πλήρη περιγραφή (μετά συναισθημάτων) όλων όσων θα ζήσω το φανταροδωδεκάμηνο που μου έρχεται. Δεν είναι εύκολο α) να βρεις ίντερνετ, β) να έχεις κέφι να γράφεις περιγραφές όσο υπηρετείς, αλλά η σκέψη είναι υπό επεξεργασία. Το έχουν κάνει και άλλοι. Προς το παρόν προετοιμάζομαι κάνοντας λίστα όλων όσων (πιθανά) θα χρειαστώ στην εκπαίδευση και ψάχνοντας πληροφορίες σε στρατιωτικά φόρα.

PS: Όταν ήμουνα στο λύκειο είχε κυκλοφορήσει το album Toxicity των System of A Down. Ένα τραγούδι που είχε κάνει πάταγο και τότε το ακούγαμε ολη την ώρα με τη φίλη μου την Τίνα ήταν το Chop Suey! Μερικά χρόνια μετά κατάφερα να βρω το (σωστό) βιντεοκλίπ! Enjoy:

Όλα θα πάνε καλά (έτσι γιατρέ μου;)

"Κάθε περίοδος στη ζωή σου είναι καλή, αρκεί να είσαι υγιής και να ξέρεις σε ποια περίοδο βρίσκεσαι."

Ωραία φράση. Μόνος μου την έφτιαξα! Ας την αναλύσουμε.

Η πρώτη υπόθεση είναι η εύκολη: Υγεία να έχουμε, απαραίτητη προϋπόθεση για να κάνεις οτιδήποτε είναι να είσαι υγιής, σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου σίγουρα τίποτα δε φαίνεται κάτι άλλο εκτός από μαύρο... Η ευχή μου για τη νέα χρονιά, δεδομένου ότι το παρόν είναι το πρώτο ποστ του 08.

Η δεύτερη υπόθεση, πιο προσωπική: Σοκ έπαθα ο καημένος κατά τη μετάβαση από την καθημερινή ζωή του εργαζόμενου στις απολύτως μηδέν υποχρεώσεις του τώρα. Κάπου έπρεπε να το πω να ξεσκάσω! Οφείλω να συνειδητοποιήσω σε τι φάση βρίσκομαι και να τη χαρώ, αλλιώς θα πέσει πολύ γκρίνια.

Το κακό είναι ότι όταν είμαι αδρανής πέφτω σε νάρκη: δε μπορώ να ξεκινήσω με τίποτα! Ήθελα να γράψω ένα (ακόμα) ποστ σχετικά με το facebook και την απαράδεκτη πολιτική του σχετικά με τα προσωπικά δεδομένα. Τίποτα. Ήθελα να ασχοληθώ με το γαύρο και τις μεταγραφές του. Τίποτα. Ήθελα να κάνω online κριτική του 3μήνου στο Βέλγιο και των αποτελεσμάτων μου εκεί. Τίποτα. Ήθελα να γράψω τι ωραία τα πέρασα στις γιορτές με τα φιλαράκια τα παλιά στην Αθήνα. Τίποτα. Ήθελα να παραθέσω μερικά κειμενάκια σχετικά με τους "χλιδάνεργους". Τίποτα. Ήθελα να ποστάρω μια φωτογραφία της βεβαίωσης αποφοίτησης από τη ΣΗΜΜΥ με βαθμό 8,10. Τίποτα. Ακόμα και το "πρωτοχρονιάτικο" ποστ έρχεται στις 10/01...

Παύση. Σημείωμα κατάταξης στον ελληνικό στρατό. Δευτέρα 11/02/08, 6ο ΣΠ Κορίνθου... Υπάρχει περίπτωση αυτό να βοηθήσει με τον οποιονδήποτε τρόπο; Μπααα... Πάμε ξανά για βοήθεια στον εαυτό μου τον ίδιο:

"Κάθε περίοδος στη ζωή σου είναι καλή, αρκεί να είσαι υγιής και να ξέρεις σε ποια περίοδο βρίσκεσαι."

Δεν είσαι φοιτητής, δεν είσαι εργαζόμενος, είσαι (στην αναμονή για) φαντάρος...

Ο καιρός τρελάθηκε!

Καμιά φορά στις 9 το πρωί καθημερινής ο καιρός έχει τα κέφια του στις Βρυξέλλες! Ευτυχώς για σας δεν μπορείτε να νιώσετε το κρύο διαμέσου της φωτό, αλλά τον μπλε ουρανό θα τον δείτε και το άσπρο συννεφάκι επίσης! Το γήπεδο του οποίου το πέταλο εμφανίζεται στη φωτό είναι το Χέιζελ.

Επίσης ένα καλό στην πόλη ετούτη είναι ότι υπάρχουν δέντρα που με τα κρύα ρίχνουν τα φύλλα τους και δημιουργούν τέτοιες εικόνες.

Αρκετά με τις μαλακίες, περιμένω την Έλενα σήμερα εδώ και έχω κωλοχαρεί. Επίσης παίζει ο γαύρος και περιμένω ιστορική νίκη (ή έστω χρησιμότατη ισοπαλία). Για χαμένα ματς δεν πρόκειται να πανηγυρίσω ποτέ εξ' ου και η σιωπή μου μετά το Μπερναμπέο.

Ο παππούς πίνει χασίς και μπάάάφο, γεια σου Ντάάάρκο, γεια σου Ντάάάρκο!

PS:

Παρουσίασα διπλωματική και το πτυχίο θα εκδοθεί κατά τις 20/11.

Διέκοψα αναβολή και θα μπώ φαντάρος το Φλεβάρη.

Φιλιά σε όλους όσους είδα στην Αθήνα από 30/10 έως και 4/11. Σας αγαπώ πολύ όλους! Οι υπόλοιποι θα με βρείτε στο πάρτι της 22/12 (πιθανότατα...) και θα τα πούμε εκεί πίνοντας!