Stefanos' playground

Ένα blog που ψάχνει να βρει την ταυτότητά του...

Sunday, March 30, 2008

Ναύτης βγήκε στη στεριά...

...όχι για περιπολία φυσικά αλλά για έξοδο! "Ανάθεμα και αν πάτησε σε πλοίο" θα σκεφτείτε, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία! Με συγκινήσατε βρε παλιόπαιδα τώρα που είδα ότι εδώ και 5-6 βδομάδες που δεν έχω γράψει τίποτα εσείς επιμένετε να μου κάνετε σταθερά πάνω από 30 επισκέψεις την εβδομάδα και είπα να ξανασυνδεθώ με το blog μου!

Πρίν από 2 και βάλε μήνες το φοβόμουνα, τώρα το βαριέμαι. Θητεία λοιπόν! Όλα πήγαν καλά και κατάφερα να μπω στο ναυτικό τελικά (είχα ρίξει τόση γκρίνια μέχρι να γίνει αυτό που δε φαντάζεστε -ε, καλά, ορισμένοι ήδη ξέρετε!). Κατάταξη στο Σκαραμαγκά, προπαίδευση στον Πόρο, μετάθεση στη Σαλαμίνα και απόσπαση στο Σκαραμαγκά, από όπου έφυγα σήμερα το πρωί και ήρθα να κάνω το ποστ.

Στην προπαίδευση ήταν περίεργα, όλη την αλλαγή στη ζωή σου τη νιώθεις εκείνες ακριβώς τις μέρες, παρ' όλα αυτά πέρασα καλά, πολύ καλά. Το παληκάρι εδώ (άλλη, παλιότερη από μένα σειρά) έχει κάνει μια φανταστική αποτύπωση της καθημερινής ζωής εκεί, που όπως καταλαβαίνετε δεν αλλάζει από 3μηνο σε 3μηνο, οπότε σας προωθώ στο παραπάνω link για τα περαιτέρω.

Η σημερινή κατάσταση μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια ευθεία, ως μια έλλειψη ευθυνών και ενδιαφέροντος ίδια με αυτή του καλοκαιριού ανάμεσα στις τάξεις του δημοτικού, όπου τα μόνα άγχη είναι αν θα φύγουμε μισή ώρα νωρίτερα από το στρατόπεδο και αν θα έχουμε ταινίες και Pro για να περάσει το βράδυ της βάρδιας. Δε θα πω τίποτα από αυτά που με ενοχλούν, μόνο και μόνο επειδή όλοι με παίρνουν στο ψιλό που "
εμ είμαι στο ναυτικό, εμ έχω και προβλήματα" και θα αναφέρω απλώς ότι είναι κρίμα να σαπίζει ένας νέος τόσο. Παρ' όλα αυτά προς το παρόν βολεύομαι γιατί με τη μισή μέρα σπίτι μου 5 φορές την εβδομάδα (ενίοτε και ολόκληρη) δεν προλαβαίνω να ξενερώσω. Τελεία με όλα αυτά.

Στην υπόλοιπη ζωή μου τώρα (που το επίπεδό της έχει παρασυρθεί και αυτό ένα κλικ κάτω), αφού ξενερώσαμε με το ποδόσφαιρο (και ας το πάρουμε το νταμπλ), ήρθε η ώρα του μπασκετακίου. Ο γράφων εδώ έχει κάνει το ΣΕΦ δεύτερο σπίτι του και περιμένει πώς και πώς τα ματσάκια με την ΤΣΣΚΑ. Fingers crossed και μακάρι να δούμε τα ερυθρόλευκά στο φάιναλ φορ. Με τη Real πάντως έζησα την πιο φανατική ατμόσφαιρα ever σε αγώνα μπάσκετ. Πηγαινοερχόταν το γήπεδο! Όσοι ήταν μέσα ξέρουν.



Στα της κοινωνικής και πολιτικής κριτικής, νομίζω ότι η φράση "η Ελλάδα είναι σε καλή πορεία για μια μίνι κρισάρα (ή και μάξι)" βρίσκει πολλούς σύμφωνους και αποτυπώνει γλαφυρά την κατάσταση. Έτσι, χωρίς πολλές λεπτομέρειες. Ίσως βέβαια να υπερβάλλω και λίγο γιατί ευρισκόμενος μέσα στο στρατό, το πιο αντιπαραγωγικό δημόσιο κομμάτι, η εικόνα χειροτερεύει κάπως. Εμένα πάντως με εκνευρίζει αφάνταστα η αύξηση της τιμής της βενζίνης καθότι οδηγάω κάθε μέρα άντεγεια χιλιόμετρα για να πάω και να έρθω στον κωλο-Σκαραμαγκά.

Αυτά τα ολίγα, ελπίζω το ποστ αυτό να με ξυπνήσει κάπως και να επανέλθω με συχνές ανανεώσεις, αν και η βαρεμάρα υπερισχύει τόσο πολύ κάθε όρεξης για οτιδήποτε, που με φοβίζει. Αν δεν έχετε να σχολιάσετε τίποτα περί του ποστ τούτου (και γιατί να έχετε δηλαδή...) κάντε τον κόπο και προτείνετέ μου καμιά ωραία ταινία να δω. Άντε γειά!

PS: Στις 20 Ιανουαρίου, ο δικός σας άνθρωπος, ο φίλος σας ο Στέφανος σας ενημέρωνε, μεταξύ άλλων, για την ανατολή του αστέρα Πάτο. Σας έγραφε:
"Ένα τελευταίο ποδοσφαιρικό σχόλιο για τον Alexandre Pato, που έκανε επιτέλους ντεμπούτο με τη Μίλαν και ανάγκασε μέχρι και το Σωτηρακόπουλο να του αφιερώσει άρθρο στη SportDay καταμεσίς των δύο ντέρμπι. Δεν έχει νόημα να λέμε πολλά, όποιος ενδιαφέρθηκε να δει το ματς, θα κατάλαβε γιατί η Μίλαν μια ζωή θα (ξανα)γεννιέται απο τις στάχτες της και θα σηκώνει "κούπες με μεγάλα αυτιά"!"
Τώρα πάρτε και το πρώτο γκολ (γκολάρα) στην πρώτη (μόλις 12λεπτη) συμμετοχή του με τη σελεσάο, για πειστήριο:



Labels: , , , ,