Φωτογραφικό σαφάρι!

Αφού τα λόγια είναι περιττά εν όσω βαριόμαστε υπηρετώντας το Πολεμικό μας Ναυτικό, φροντίζω να κάνω τα νέα μου posts αποκλειστικά με φωτογραφίες που αντιπροσωπεύουν τη (δική μου) καθημερινότητα:

Ο Ολυμπιακός του Σωκράτη λοιπόν (και όχι ο Ολυμπιακός μας και το λέω με τσαντίλα αυτό) έκανε το double κερδίζοντας τον 3Α Άρη (άχρωμος, άγευστος, άοσμος) στον τελικό της Θεσσαλονίκης με αποτέλεσμα να κάνουν φτερά και τα τελευταία λεφτάκια που είχα στο λογαριασμό μου στη betfair. Κομμένα τα στοιχήματα λοιπόν (αν και τώρα που τα έχασα όλα θα περνάνε όλες οι προβλέψεις μου... πχ. χτες θα έπαιζα Ίντερ αλλά για να μη κάνω μόνο το μετά Χριστόν προφήτη, λέω ότι την Τετάρτη θα το πάρει η Τσέλσι after all).


Εν τω μεταξύ, για δες καιρό που διάλεξε η βενζίνη να ακριβύνει, τώρα που δεν έχω εναλλακτικές και χρειάζομαι το αυτοκίνητο κάθε μέρα. Εμ την πληρώνουμε χρυσάφι, εμ δεν έχει, εμ κολλάμε και στην κίνηση τόσες ώρες. Lose-Lose situation το λένε αυτό κύριοι!

Στην κορυφή της σελίδας θα βρείτε super cool widget με καθημερινά δίλεπτα στιγμιότυπα από τα playoffs του NBA. Αφού κατάφερα να παρακολουθώ ακόμα ΚΑΙ αυτό το γεγονός, είπα να το διατυμπανίσω. Αφιερωμένο στον καντινιέρη τον LeBron, ξέρει αυτός!

Freedom from Facebook!

Λοιπόν έτυχε να είναι η μέρα σήμερα που διάβασα τόσα πολλά για τη μαλακία το facebook που δεν άντεξα άλλο! Ο δημιουργός του από τη μία μας πληροφορεί για τους νέους τρόπους διαφήμισης και μας λέει στη μάπα ότι τα πρόσωπά μας θα χρησιμοποιούνται σε διαφημίσεις ανάλογα με τις προτιμήσεις μας (τι έλεγα για το tagging;). Οι εταιρείες και τα πανεπιστήμια από την άλλη ήδη το χρησιμοποιούν για να βρουν βρωμιές από το παρελθόν μας και να μας κρίνουν "και" έτσι. Οι διαφημιστικοί κολοσσοί από την τρίτη ετοιμάζονται να κάνουν καμπάνιες με τα προϊόντα τους, να μαζεύουν μέλη και μετά να διαφημίζουν τα προϊόντα στους φίλους του εκάστοτε μέλους χρησιμοποιώντας σαν όχημα τη φάτσα του εκάστοτε μέλους. Δεν είναι μαλακίες επιστημονικής φαντασίας και το ξέρετε, σε λίγο καιρό μια χαρά θα γίνουν!

Πήγα ευθύς αμέσως να διαγράψω το λογαριασμό μου. Καιρό το σκεφτόμουν άλλωστε. Αμ δε! Σε κοροϊδεύουν και εδώ. Έχει, λέει, μόνο deactivation, όχι deletion. Το οποίο deactivation σημαίνει ότι δεν μπορείς μεν να μπεις στο προφίλ σου, αλλά τα στοιχεία σου κρατώνται, μπορείς να επανενεργοποιηθείς μελλοντικά, και φυσικά, δεν σταματάνε να σου έρχονται όλα τα e-mails από τους φίλους σχετικά με actions, events και τα σχετικά! Δηλαδή το mailbox να συνεχίσει να γεμίζει άχρηστο υλικό που θα σε σπρώχνει να ξανασυνδεθείς και φυσικά διαφημίσεις στο μέλλον... Δε λέω, σε έχουν προειδοποιήσει... Κάπου μέσα στις 193 σελίδες του licence agreement, που φυσικά όλοι μας διαβάζουμε!

Δεν μπορείς να διαγραφείς από το facebook αφού γραφτείς!!! Σκεφτείτε το! Παρανοϊκό;

Με τη βοήθεια του wikiHow βρήκα έναν τρόπο να καταστήσω το λογαριασμό ανενεργό σε ικανοποιητικό σημείο, ήτοι να μη μου στέλνει e-mail ούτε να μπορεί να επανενεργοποιηθεί. Για τη διαγραφή των στοιχείων μου από τον server τους, καμία ελπίδα δε διατηρώ πλέον!

Ο καθείς διαβάζει τη γνώμη μου και κάνει την επιλογή του!

Στην πόλη όπου τα ATMs είναι κλειστά τα σαββατόβραδα...

...ο μικρός Στέφανος περνάει τις μέρες του εδώ και ένα μήνα ήδη. Στην πόλη όπου οι υπάλληλοι στο super-market είναι πιο αργοί και από έλληνα δημόσιο υπάλληλο, που ο καιρός κρατάει ημερολόγιο και αλλάζει από ομίχλη σε ήλιο την Παρασκευή το βράδυ και ξανά σε πυκνή ομίχλη τη Δευτέρα το πρωί! Για να θυμόμαστε πότε δουλεύουμε ντε! Στην πόλη όπου το να πάρεις λεφτά από άλλο ATM δε σε χρεώνει τίποτα, που οι υπάλληλοι στο μετρό δε σε ελέγχουν ποτέ για εισιτήριο ακόμα και αν περάσεις από μπροστά τους, που η είσοδος (€10.00) στο club δε σημαίνει ότι σου δίνουν και ποτό (ώπα, ρε βλάχε, που θες και ποτό!) και που μπορείς να αγοράσεις και να φας τα πιο απίθανα μπισκότα κανέλας του κόσμου, τα speculoos.

Από του Dandoy τα καλά speculoos!

Στην πόλη που οι σερβιτόρα σου λέει "παρακαλώ" και "ευχαριστώ" ενώ είναι φλαμανδή και ο κόσμος μόλις δει ήλιο (αυστηρά σκ όπως προείπα) βγαίνει και λιάζεται στα πάρκα (όποιος δεν έχει πάρκα, πάει στη θάλασσα, και όποιος δεν έχει θάλασσα, πάει στα πάρκα!). Στην πόλη όπου όταν καθαρίζει ο ουρανός και πας μια μεγάλη βόλτα γύρω από την Grand Place, το Bourse και το πάρκο συνειδητοποιείς ότι σου αρέσει... λίγο... πολύ ίσως!

Επίσης να πω στον Πατρίκ Ζισκίντ, αν μπαίνει και με διαβάζει, φίλε, γαμάτο το βιβλίο σου "Το Άρωμα"! Ειλικρινά μπράβο! Αν συνεχίσεις να γράφεις έτσι, θα μείνεις αλησμόνητος στους αιώνες των αιώνων! Και έχω διαβάσει και μέχρι τη μέση μόνο (δίκοπο μαχαίρι αυτό, ελπίζω να μη με απογοητεύσεις στο τέλος...).

Η γκρίνια του ποστ θα κατευθυνθεί προς τη CITIBANK Ελλάδος, που με χρέωσε €1.50 για "ταχυδρομικα έξοδα" σε ηλεκτρονική μεταφορά χρημάτων μέσω του e-banking της ING στο e-banking της CITI. Η ING Βελγίου φυσικά δε μου πήρε τίποτα. Και για να μου τη σπάσει ακόμα παραπάνω, με χρέωσε και €3.00 προμήθεια για τα εισερχόμενα, παρακαλώ, χρήματα! Ντροπή ρε! Δεν ξαναμεταφέρω χρήματα λοιπόν! Τραπεζική επιταγή από την ING και θα κάνω εγώ τον ταχυδρόμο γαμιόλες!

ΚΑΨΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΚΑΨΕ ΤΟΥΣ ΚΙ ΕΣΥ!

KΑΨΑN THN EΛΛΑΔΑ.
KΑΨE TOYΣ KΑI EΣY!

KΑMIΑ ΨHΦOΣ ΣE NΔ KΑI ΠΑΣOK.

ΔIΑΛEΞE KΑI ΨHΦIΣE ΑΛΛO KOMMΑ.

OXI ΑKYΡΑ-ΛΕΥΚΑ

ΣΤΕΙΛΕ ΤΟ ΜΕ SMS KΑI E-MAIL
ΒΑΖΕ ΤΟ ΣΤΟ BLOG ΣΟΥ.

(παρότρυνση από τον ΔΜΡ)

Greece under attack, από την οργανωμένη ανικανότητα

(κείμενο από τη g700)

Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΛΕΥΚΟΥ / ΑΚΥΡΟΥ / ΑΠΟΧΗΣ
(για να ξέρετε πού πάνε οι εναλλακτικές ψήφοι, από το athens indymedia)

Ιδού η σημερινή μου συνεισφορά. Στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα δεν κατέβηκα. Το γιατί το εξηγεί εδώ καλά ο Νίκος Δήμου.

Εκεί που υπάρχει πόνος, δεν υπάρχουν λέξεις...

Ανοργανωσιά, έλλειψη επαρκών δυνάμεων, ανυπαρξία προληπτικών μέτρων...

Σφοδροί άνεμοι 8 μποφώρ, δύσβατες περιοχές χωρίς αντιπυρικές ζώνες...

Δεκάδες σπίτια, στρέμματα δασικής έκτασης και κτηνοτροφικές μονάδες παρανάλωμα του πυρός...

41 ως τώρα νεκροί, 5 παιδιά, 4 πυροσβέστες, πολίτες, πολλοί τραυματίες...

Πολιτικοί που επισκέπτονται το μέρος και επιτίθονται στο αντίπαλο κόμμα εν είδη "συμπαράστασης"...

Εμείς, θα ξανακατεβούμε στο Σύνταγμα για διαμαρτυρία...;

Η τελευταία!

Αρχίζει λοιπόν αύριο, 11/07/07 και ώρα 12 το μεσημέρι αυτό που θα μείνει στην ιστορία ως η τελευταία εξεταστική μου σε αυτή την καταπληκτική σχολή που πέρασα τα 5 δημιουργικότερα χρόνια της ζωής μου. 4 μαθηματάκια έμειναν και φτάνουμε στο μαγικό νούμερο 60, που τον Οκτώβρη του 2002 μας το λέγανε και το ακούγαμε γεμάτοι δέος και προσοχή...

Αν και κινδυνεύω να φανώ αλαζόνας, δε φοβάμαι για πιθανή αρνητική εξέλιξη των εν λόγω μαθημάτων, αφ' ενός γιατί έχω προετοιμαστεί καλά ("τα θέματα ήταν βατά για τους καλά προετοιμασμένους" -αιώνιο κλισέ) αφ' ετέρου γιατί τα συγκεκριμένα μαθήματα είναι προσφάτως διδαχθέντα και όχι τίποτα αραχνιασμένα από μικρά έτη που συνήθως αποτελούν και το σημαντικότερο εμπόδιο στο δρόμο για το πτυχίο.

Με μελλοντικό update, γύρω στα μέσα προς τέλη Αυγούστου πιστεύω, θα βεβαιώσω την επιτυχία μου ή την αποτυχία μου, για να μη λέτε ότι κάνω κοκοκο. Update by Stefanos, 31/08/07 @18.24: 10, 8, 9, 8 οι εν λόγω τέσσερις βαθμοί!

Σχολιάζοντας το γεγονός ότι αύριο εξετάζομαι σε μάθημα χειμερινού εξαμήνου, το οποίο κανονικά θα έπρεπε (μαζί με τα εναπομείναντα 3) να έχω περάσει το Φλεβάρη του 2007, θα ευχηθώ απλώς στους πρωτεργάτες-αγωνιστές της "ολίσθησης" αυτής του εξαμήνου να τους καεί το βίντεο (γιατί δεν πρόκειται να γράψουν και τίποτα ώστε να τους ευχηθώ καλά τεσσάρια...), στους δε υπολοίπους που τους στήριξαν δια της ανατάσεως της χειρός τους σε όλες τις χειμερινές ΓΣ να τους καεί το μυαλό διαβάζοντας μέσα στους 40 βαθμούς Κελσίου, να πάνε διακοπές αγχωμένοι για το αν πέρασαν και κουρασμένοι από την προσπάθεια, να γυρίσουν πίσω ανακαλύπτοντας ότι αποτύχανε (καλά τεσσάρια...) και να προετοιμαστούν για ανάλογη περίοδο διπλής χρονικής διάρκειας. Έτσι απλά!

Και επειδή η σωστή εξεταστική (έστω και τεσσάρων μαθημάτων) επιβάλλει την ανακάλυψη ενός παιχνιδιού για να περνάνε δημιουργικά οι ώρες ανάμεσα στα κεφάλαια, ιδού το φετίχ του μηνός Ιουλίου:

Καλοκαιρινή αντίδραση σε καλοκαιρινά αίσχη...

Τις τελευταίες μέρες αδράνησε ελαφρώς η πλευρά εκείνη του εαυτού μου που προσπαθεί να παραμένει ενεργός και σκεπτόμενος πολίτης. Λίγο τα διαβάσματα, λίγο τα ταξίδια, λίγο οι έρωτες, δεν ενημερώθηκα αμέσως για τη φωτιά στην Πάρνηθα. Δυο τρεις μέρες μετά το γεγονός και ακόμα δεν είχα διαβάσει κάτι προς πληροφόρησή μου, δεν έτυχε να πάω καμιά βόλτα και να νιώσω την αποπνικτική ατμόσφαιρα, δεν είδα στις ειδήσεις τους αξιότιμους πολιτικούς και δημοσιογράφους μας να λύνουν (και αυτό) το πρόβλημα.

Πολύς κόσμος στο ίντερνετ σχολίασε το γεγονός βγάζοντας κυρίως αγανάκτηση για το θέατρο του παραλόγου που ζούμε κάθε, μα κάθε καλοκαίρι σε αυτόν τον τόπο. Ο Θέμης, ο Νίκος (αναφέρονται ως φίλοι) και πολλοί άλλοι για μια ακόμη φορά καταλόγισαν ευθύνες σε φταίχτες και μη. Βιολόγοι-οικολόγοι-γυναικολόγοι κατέλαβαν τις σελίδες των κυριακάτικων εφημερίδων εξηγώντας ποια είναι η καλύτερη τεχνική για την αναβίωση του οικοσυστήματος, με τους πλέον απαισιόδοξους να τονίζουν ότι αυτό δε θα γίνει ποτέ στο 100%.

Αφού λοιπόν σοκαρίστηκα βλέποντας εικόνες σαν την παραπάνω και διαβάζοντας περιγραφές ανθρώπων που το έζησαν από κοντά, έμαθα (και μέσω SMS, και μέσω e-mail, και από blogs, και από fora -τι σου κάνει η εξοικείωση με την τεχνολογία!) για τη σημερινή παράσταση διαμαρτυρίας στη Βουλή. Σαν ελάχιστο λιθαράκι μου στην προσπάθεια για μια σωστή αντιμετώπιση του συγκεκριμένου θέματος στη χώρα μας, θυσίασα 2 ωρίτσες και κατέβηκα κέντρο.

Δε βρήκα κάτι οργανωμένο, δεν περίμενα άλλωστε να βρω κάτι οργανωμένο. Αρκετοί άνθρωποι με καλοκαιρινή διάθεση, παγωτάκι, τσιγαράκι και μπυρίτσα, έδειξαν με τον πιο απλό έμπρακτο τρόπο την αποδοκιμασία τους για την καταστροφή των δασών μας.

Δε μίλησε κάποιος, δεν ηγήθηκε κάποιος. Δυνάμεις της τάξης (sic) γύρω μας παρακολουθούσαν και ενίοτε εισέπρατταν την αποδοκιμασία του πλήθους. Πλησιάζοντας κοντά στα 2 φυλάκια, βρέθηκα μέσα στο "σκληρό πυρήνα" της διαμαρτυρίας, φώναξα "αίσχος, αίσχος", μούντζωσα μαζί με τους υπολοίπους το κτήριο και αποχώρησα σιγά σιγά.

Επειδή δεν ήμουν προνοητικός να το έχω μαζί μου, το παγωτάκι μου το έφαγα αργότερα στη βόλτα που έκανα γύρω από την πλατεία Συντάγματος!