Καλοκαιρινή αντίδραση σε καλοκαιρινά αίσχη...

Τις τελευταίες μέρες αδράνησε ελαφρώς η πλευρά εκείνη του εαυτού μου που προσπαθεί να παραμένει ενεργός και σκεπτόμενος πολίτης. Λίγο τα διαβάσματα, λίγο τα ταξίδια, λίγο οι έρωτες, δεν ενημερώθηκα αμέσως για τη φωτιά στην Πάρνηθα. Δυο τρεις μέρες μετά το γεγονός και ακόμα δεν είχα διαβάσει κάτι προς πληροφόρησή μου, δεν έτυχε να πάω καμιά βόλτα και να νιώσω την αποπνικτική ατμόσφαιρα, δεν είδα στις ειδήσεις τους αξιότιμους πολιτικούς και δημοσιογράφους μας να λύνουν (και αυτό) το πρόβλημα.

Πολύς κόσμος στο ίντερνετ σχολίασε το γεγονός βγάζοντας κυρίως αγανάκτηση για το θέατρο του παραλόγου που ζούμε κάθε, μα κάθε καλοκαίρι σε αυτόν τον τόπο. Ο Θέμης, ο Νίκος (αναφέρονται ως φίλοι) και πολλοί άλλοι για μια ακόμη φορά καταλόγισαν ευθύνες σε φταίχτες και μη. Βιολόγοι-οικολόγοι-γυναικολόγοι κατέλαβαν τις σελίδες των κυριακάτικων εφημερίδων εξηγώντας ποια είναι η καλύτερη τεχνική για την αναβίωση του οικοσυστήματος, με τους πλέον απαισιόδοξους να τονίζουν ότι αυτό δε θα γίνει ποτέ στο 100%.

Αφού λοιπόν σοκαρίστηκα βλέποντας εικόνες σαν την παραπάνω και διαβάζοντας περιγραφές ανθρώπων που το έζησαν από κοντά, έμαθα (και μέσω SMS, και μέσω e-mail, και από blogs, και από fora -τι σου κάνει η εξοικείωση με την τεχνολογία!) για τη σημερινή παράσταση διαμαρτυρίας στη Βουλή. Σαν ελάχιστο λιθαράκι μου στην προσπάθεια για μια σωστή αντιμετώπιση του συγκεκριμένου θέματος στη χώρα μας, θυσίασα 2 ωρίτσες και κατέβηκα κέντρο.

Δε βρήκα κάτι οργανωμένο, δεν περίμενα άλλωστε να βρω κάτι οργανωμένο. Αρκετοί άνθρωποι με καλοκαιρινή διάθεση, παγωτάκι, τσιγαράκι και μπυρίτσα, έδειξαν με τον πιο απλό έμπρακτο τρόπο την αποδοκιμασία τους για την καταστροφή των δασών μας.

Δε μίλησε κάποιος, δεν ηγήθηκε κάποιος. Δυνάμεις της τάξης (sic) γύρω μας παρακολουθούσαν και ενίοτε εισέπρατταν την αποδοκιμασία του πλήθους. Πλησιάζοντας κοντά στα 2 φυλάκια, βρέθηκα μέσα στο "σκληρό πυρήνα" της διαμαρτυρίας, φώναξα "αίσχος, αίσχος", μούντζωσα μαζί με τους υπολοίπους το κτήριο και αποχώρησα σιγά σιγά.

Επειδή δεν ήμουν προνοητικός να το έχω μαζί μου, το παγωτάκι μου το έφαγα αργότερα στη βόλτα που έκανα γύρω από την πλατεία Συντάγματος!