Μπαράκ Ο Μπάμιας

Προφανώς δεν είμαι Αμερικανός και επομένως δεν μπήκα ποτέ στο δίλημμα να τον ψηφίσω ή όχι. Ακριβώς επειδή δεν πολυασχολήθηκα, είδα τον εαυτό μου να παρασύρεται από το γενικό κλίμα και να "θέλει" να βγει Πρόεδρος της Αμερικής (ο πρώτος μαύρος μετά από 44 προσπάθειες -τι ευστοχία και αυτή!) ο Μπαράκ Ομπάμα. Και τελικά βγήκε και χαρήκαμε όλοι.

Αλλά μετά χάθηκε. Πήγε διακοπές. Όπως και ο Σαρκοζί μετά την εκλογή του να θυμίσω. Ο οποίος Σαρκοζί είναι καραδεξιός του κερατά και υπεύθυνος για όλα περίπου τα κακά της Γαλλίας (και της ΕΕ μη σας πω). Και όσο έκανε διακοπές ο Ομπάμα οι Ισραηλινοί έκαναν το παρτάκι τους στην Παλαιστίνη. Λίγους μόλις μήνες μετά το παρτάκι των Ρώσων στη Γεωργία. Και μετά γύρισε ο Ομπάμα να ορκιστεί και ξαναχαρήκαμε όλοι.

Το θέμα είναι ότι με τον τύπο αυτό έχω την αίσθηση ότι παρακολουθώ ένα ακριβό και καλοστημένο ριάλιτι σόου (σα να βλέπω στην TV τη ζωή του Ρουβά-πατέρα ένα πράγμα). Ασχολούνται όλοι μαζί του, τρελαίνονται, σκίζουν τα ρούχα τους, όταν μιλάει λιποθυμούν (εμ βέβαια άμα μαζεύονται 2 εκατομμύρια νοματαίοι σε μια πλατεΐτσα κάποιος θα την πάθει). Και βέβαια να παραδεχτώ ότι ο φίλος Ομπάμα "τα σπάει" με το ρητορικό του χάρισμα. Όμως συμπεριφέρεται και λίγο δημαγωγικά, "για τις κάμερες" που λέμε. Η παραπάνω φωτό είναι χαρακτηριστική. Ο Μπαράκ Ομπάμα, ο πρώτος μαύρος πρόεδρος, χορεύει και χαμογελά με την κυρία Ομπάμα, που σέρνει πίσω της τη θλιβερή αλλά τόσο ελπιδοφόρα ιστορία του "στατιστικού λάθους". Μήπως όμως δίνει λάθος εικόνα και μοιράζει φρούδες ελπίδες; Ακόμα και αν οι οπαδοί του δεν το νιώθουν ακόμα ή επίτηδες εθελοτυφλούν, στην πραγματικότητα το αγγούρι στην Αμερική έχει πάει τόσο βαθιά που ίσα ίσα φαίνεται η ακρούλα.

Μήπως θα ήταν καλύτερα να ήταν σκυθρωπός και να δείχνει έτοιμος και πρόθυμος να πεθάνει μέσα στο Λευκό Οίκο παρά να αφήσει έστω και έναν συμπολίτη του (ακόμα) να πεινάσει; Λέω, μήπως;
.